182 `Ελσα

Ανακάλυψη A
Ανακαλύψας (-ασα):	Johann Palisa
Ημερομηνία ανακάλυψης:	7 Φεβρουαρίου 1878
Εναλλακτικές ονομασίες B:
Κατηγορία:
Τροχιακά χαρακτηριστικά Γ
Εποχή
Εκκεντρότητα (e):	0,186
Μεγάλος ημιάξονας (a):	2,417 AU (361,6 εκατομ. km)
Απόσταση περιηλίου (q):	1,968 AU (294,4 εκατομ. km)
Απόσταση αφηλίου (Q):	2,866 AU (428,75 εκατομ. km)
Περίοδος περιφοράς («έτος») (P):	1373,3 ημέρες
Κλίση ως προς την εκλειπτική (i):	2,003 ° (μοίρες)
Μήκος του ανερχόμενου συνδέσμου (Ω):	°
Όρισμα του περιηλίου (ω):	°
Μέση ανωμαλία (M):	°

Η `Ελσα (Elsa) είναι ένας αστεροειδής της Κύριας Ζώνης Αστεροειδών με απόλυτο μέγεθος (όπως ορίζεται για το Ηλιακό Σύστημα) 9,12. Ανακαλύφθηκε το 1878 από τον Αυστριακό αστρονόμο Γιόχαν Παλίζα, που παρατηρούσε από την Πόλα, τη σημερινή Πούλα της Κροατίας, και έλαβε πιθανώς το όνομα της από το ομώνυμο πρόσωπο του γερμανικού μύθου των Λόενγκριν.

Φυσικά χαρακτηριστικά

Η μέση διάμετρος της `Ελσας είναι 43,7 km, αλλά το σχήμα της είναι πολύ ακανόνιστο και/ή επίμηκες. Ο φασματικός της τύπος είναι S (λιθώδης). Το άλβεδό της είναι 0,208. Η `Ελσα περιστρέφεται γύρω από τον εαυτό της μία φορά κάθε 80,0 ώρες, μια πολύ μεγάλη περίοδος περιστροφής για αστεροειδή (3 γήινες ημέρες και 8 ώρες). Για τον λόγο αυτό, επιλέχθηκε μαζί με άλλους 4 αστεροειδείς για να παρατηρηθεί με τον Φασματογράφο Αμυδρών Αντικειμένων (FOS) από το Διαστημικό Τηλεσκόπιο Χαμπλ προκειμένου να ανιχνευθεί στο υπεριώδες φάσμα του η ρίζα υδροξύλιο σε αυτόν. Κάτι τέτοιο θα στήριζε την άποψη ότι αυτοί οι αργά περιστρεφόμενοι αστεροειδείς είναι πυρήνες παλαιών κομητών. Ωστόσο, κανένα ίχνος εκπομπής υδροξυλίου δεν ανιχνεύθηκε από τις παρατηρήσεις αυτές, που έγιναν το 1993 στο πλαίσιο ενός προγράμματος χρήσεως του «Χαμπλ» από ερασιτέχνες αστρονόμους. Εναλλακτικά, η ύπαρξη ενός δορυφόρου έχει προταθεί για να ερμηνεύσει την αργή περιστροφή.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

• Τροχιά από το JPL (Java) / Εφημερίδα

Αστεροειδείς
181 Εύχαρις 182 Έλσα 183 Ίστρια

Κατάλογος αστεροειδών

Εγκυκλοπαίδεια Αστρονομίας