Καμηλοπάρδαλις
|
Καμηλοπάρδαλις (Λατινικά: Camelopardalis, συντομογραφία: Cam) είναι αστερισμός που σημειώθηκε πρώτη φορά το 1624 από τον Bartsch, και είναι ένας από τους 88 επίσημους αστερισμούς που θέσπισε η Διεθνής Αστρονομική Ένωση. Κύριοι αστέρες β Καμηλοπάρδαλης Κανένας αστέρας της Καμηλοπάρδαλης δεν φέρει κύριο όνομα και μόνο τρεις διαθέτουν ονομασία με ελληνικό γράμμα. Ο πιο λαμπρός αστέρας, ο β Καμηλοπάρδαλης, έχει φαινόμενο μέγεθος μόλις 4,03 αλλά είναι πολύ ελάχιστα φωτεινός επειδή απέχει πολύ από το ηλιακό μας σύστημα: σ' απόσταση 1.000 ετών φωτός εκτιμάται ότι έχει απόλυτο μέγεθος περίπου -3,40. Δεν είναι παράξενο που ο β Καμηλοπάρδαλης είναι ένας γαλάζιος υπεργίγαντας, 32 φορές πιο ογκώδης από τον Ήλιο και με μάζα 7 φορές μεγαλύτερη από την ηλιακή. Αποτελεί επίσης διπλό αστέρα, και ακόμη και τριπλό: σ' απόσταση μεγαλύτερη των 25.000 αστρονομικών μονάδων από το κύριο μέλος περιφέρεται - κάθε ένα εκατομμύριο έτη - ένα ζεύγος δυο άλλων αστέρων. α Καμηλοπάρδαλης Ο α Καμηλοπάρδαλης, παρά το όνομα του, δεν είναι ο λαμπρότερος αστέρας του αστερισμού της Καμηλοπάρδαλης, ούτε καν ο δεύτερος πιο λαμπρός. Με φαινόμενο μέγεθος μόλις 4,26, είναι ο τρίτος πιο λαμπρός του αστερισμού. Πράγματι, αυτός ο αστέρας φαίνεται σε μας τόσο ελάχιστα φωτεινός, μάλλον επειδή απέχει πολύ από το ηλιακό μας σύστημα. Σύμφωνα με τους υπολογισμούς του δορυφόρου Ίππαρχος (Hipparcos), απέχει 6.940 έτη φωτός, αλλά σε αυτή την απόσταση, οι υπολογισμοί με τη μέθοδο της παράλλαξης έχουν τόσο μεγάλο περιθώριο λάθους που θα μπορούσε να απέχει από μας 3.200 έτη φωτός. Ο α Καμηλοπάρδαλης είναι λοιπόν ένας γαλάζιος-λευκός υπεργίγαντας, με μάζα τουλάχιστον 25 φορές μεγαλύτερη από αυτήν του Ήλιου και που, αν τοποθετούταν στη θέση του, θα εκτεινόταν πέρα από την τροχιά της Γης. Χάνει συνεχώς μάζα, γεγονός που εκδηλώνεται με σημαντικό αστρικό άνεμο, και στο τέλος της ζωής του θα μετατραπεί σε υπερνόβα (hypernova). Ουράνια αντικείμενα Η Καμηλοπάρδαλη περιλαμβάνει το ανοιχτό σμήνος NGC 1502 και το σπειροειδή γαλαξία NGC 2403. Ιστορικά στοιχεία Αυτή η μεγάλη περιοχή που εκτείνεται μεταξύ του Πολικού Αστέρα και του αστερισμού του Ηνιόχου στερείται κάποιου σημαντικού αστέρα, γεγονός που μάλλον εξηγεί το λόγο για τον οποίο, αν και είναι ορατή όλο το χρόνο από το Βόρειο Ημισφαίριο, σημειώθηκε για πρώτη φορά μόλις το 1624 από τον Γερμανό μαθηματικό Jakob Bartsch, κουνιάδο του Γιοχάνες Κέπλερ, ακόμη κι αν είχε επινοηθεί προηγουμένως πιθανόν από τον Ολλανδό αστρονόμο και χαρτογράφο Petrus Plancius. Το όνομα του αστερισμού είναι άμεσα συνυφασμένο με το σχήμα του: μακρύ και λεπτό σαν το λαιμό μιας καμηλοπάρδαλης.
Retrieved from "http://el.wikipedia.org/"
|
|
|||||||||||
|
|