.
Ταχύτητα διαφυγής
Σε κάθε ουράνιο σώμα παρατηρείται διαφορετική ένταση βαρύτητας, συνεπώς διαφορετική είναι και η ταχύτητα διαφυγής η οποία μειώνεται υψομετρικά από την επιφάνειά του. Όσο πιο μακριά βρίσκονται τα κέντρα των μαζών δύο σωμάτων, τόσο μικρότερη είναι η ταχύτητα διαφυγής του ενός ως προς το άλλο. Η ταχύτητα διαφυγής δίνεται από τις ακόλουθες μαθηματικές σχέσεις:
Όπου ve = ταχύτητα διαφυγής, G = η παγκόσμια σταθερά της βαρύτητας, m = η μάζα του πυραύλου ή διαστημοπλοίου, Μ = η μάζα του ουράνιου σώματος και r = η ακτίνα του ουράνιου σώματος.
Η ταχύτητα διαφυγής στην επιφάνεια της Γης, μη λαμβάνοντας υπόψη (θεωρητικά) την αντίσταση της ατμοσφαίρας ή κάποια καιρικά φαινόμενα, είναι 11,8 Km/sec (χλμ./δευτερόλεπτο), στη Σελήνη 2,38 km/sec και στον Ήλιο 618 km/sec.
Η ταχύτητα διαφυγής ελαττώνεται όσο απομακρύνεται ένα σώμα από ένα άλλο. Αν το μικρότερο σώμα αναπτύξει ταχύτητα μικρότερη της ταχύτητας διαφυγής τότε αυτό δεν πρόκειται να εγκαταλείψη το μεγαλύτερο ή αντίστροφα, που σημαίνει ότι, ή θα περιφέρεται κατά ένα μακρύ χρονικό διάστημα περί το μεγαλύτερο ή θα πέσει στην επιφάνειά του.
Αξίζει να σημειωθεί ότι η Σελήνη που κινείται επί σχεδόν κυκλικής τροχιάς γύρω από τη Γη, δεν πέφτει επ΄ αυτής αλλά ούτε και φεύγει στο διάστημα, γιατί ανά πάσα στιγμή η φυγόκεντρος δύναμη ισοφαρίζει την έλξη της Γης. Ισχύουν δηλαδή ταυτόχρονα οι πρώτοι δύο Νόμοι του Νεύτωνα. Αν ίσχυε μόνο ο πρώτος νόμος η Σελήνη ή οι τεχνητοί δορυφόροι θα κινούνταν ευθύγραμμα και ομαλά. Η Γη όμως κατά τον 2ο νόμο του Νεύτωνα (νόμος έλξης) επιδρά στη Σελήνη με συνέπεια να κινείται επί σχεδόν κυκλικής τροχιάς. Το ίδιο ισχύει και για τους τεχνητούς δορυφόρους που περιφέρονται γύρω από τη Γη.
Retrieved from "http://el.wikipedia.org/"
All text is available under the terms of the GNU Free Documentation License
