Ο αλοτριχίτης (αγγλ. halotrichite) είναι ένυδρο θειικό άλας του αργιλίου και του σιδήρου. Το όνομά του προέρχεται από τις ελληνικές λέξεις «άλως» και «θριξ»[2], λόγω της ομοιότητάς του με τούφα τριχών γύρω από την οποία σχηματίζεται άλως.

Εμφάνιση, παραγενέσεις

Ανευρίσκεται υπό ανθοειδή μορφή σε αποσαθρωμένα θειούχα κοιτάσματα και οξειδωμένους ορυκτούς άνθρακες πλούσιους σε θείο, σχεδόν αποκλειστικά σε ξηρά, άνυδρα κλίματα (είναι διαλυτός στο νερό). Επίσης ως ίζημα γύρω από φουμαρόλες και θερμές πηγές. Σχηματίζει παραμικτική σειρά με τον πικερινγκίτη. Σχετίζεται με μελαντερίτη, κοπιαπίτη, επσομίτη, αλουνογενή και γύψο.

Είναι παγκοσμίως διαδεδομένος, αλλά σε μικρές ποσότητες. Χαρακτηριστικά δείγματά του ανευρίσκονται στην σολφατάρα του Pozzuoli κοντά στη Νάπολι και στη Σικελία (Ιταλία), στην Ουγγαρία, τη Γερμανία, τη Γαλλία (κοντά στο ακρωτήριο Φινίστερο), τη Σλοβενία, τη Σουηδία, τη Χιλή (περιοχές Κοπιαπό και Αντοφαγάστα) και στη χερσόνησο Καμτσάτκα της Ρωσίας (ως προϊόν ηφαιστειακής δραστηριότητας). Επίσης σε αρκετές Πολιτείες των ΗΠΑ.

Στην Ελλάδα ανευρίσκεται στα μεταλλεία Λαυρίου και συγκεκριμένα στην περιοχή "Πλάκα".

Πηγές

* Handbook of Mineralogy
* Mindat.org
* Webmineral.com

Δείτε επίσης

* Κατάλογος ορυκτών
* Κατάλογος ορυκτών των μεταλλείων Λαυρίου

Βιβλιογραφία

* James Dwight Dana, Manual of Mineralogy and Lithology, Containing the Elements of the Science of Minerals and Rocks, READ BOOKS, 2008 ISBN 1443742244
* Frederick H. Pough, Roger Tory Peterson, Jeffrey (PHT) Scovil, A Field Guide to Rocks and Minerals, Houghton Mifflin Harcourt, 1988 ISBN 039591096X
* Walter Schumann, R. Bradshaw, K. A. G. Mills, Handbook of Rocks, Minerals and Gemstones, Houghton Mifflin Harcourt, 1993 ISBN 0395511372

Σημειώσεις

1. ↑ MgAl₂(SO₄)₄ . 22H₂O
2. ↑ Αναφέρεται, επίσης, ότι το όνομά του προέρχεται από τον λατινικό όρο ελληνικής ρίζας halotrichum, που μετατράπηκε στα Γερμανικά σε Haarsalz, η έννοια, όμως, παραμένει η ίδια.

Ορυκτολογία, Mineralogy